ນັບແຕ່ປີ 1973 ເປັນຕົ້ນມາ ມີອຸບັດຕິເຫດທີ່ເກີດຈາກ ລບຕ ປະມານ 12,000 ຄັ້ງ. ຂໍ້ມູນດັ່ງກ່າວແມ່ນ ຄກລ ເປັນຜູ້ດຳເນີນການລົງເກັບກຳຢູ່ໃນພື້ນທີ່ທີ່ ຄກລ ປະຕິບັດວຽກງານນັບແຕ່ປີ 1999 ມາຮອດປະຈຸບັນ, ຂໍ້ມູນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າມີຜູ້ເຄາະຮ້າຍຈຳນວນ 934 ຄົນ, ໃນນັ້ນ ມີ 655 ຄົນໄດ້ຮັບບາດເຈັບ ແລະ 279 ຄົນແມ່ນເສຍຊີວິດ. ຂໍ້ມູນດັ່ງກ່າວຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າຜູ້ເຄາະຮ້າຍຈຳນວນຫຼາຍກວ່າ 50% ແມ່ນເດັກນ້ອຍ ແລະ ຫຼາຍກວ່າ 81% ແມ່ນເປັນເພດຊາຍ. ອຸບັດຕິເຫດສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນເກີດຈາກລະເບີດບົມບີ່. ທັງນີ້ທັງນັ້ນ ກະລຸນາຊາບວ່າ ຄກລ ຈະໄດ້ຮັບການລາຍງານອຸບັດຕິເຫດທີ່ເກີດຂຶ້ນສະເພາະໃນພື້ນທີ່ທີ່ ຄກລ ເຄື່ອນໄຫວເທົ່ານັ້ນ. ສ່ວນອຸບັດຕິເຫດທີ່ເກີດຂຶ້ນຕົວຈິງທົ່ວປະເທດແມ່ນອາດຈະມີຫຼາຍກວ່ານີ້. ການສຶກສາຄົ້ນຄວ້າໃນປີ 2006 ໂດຍອົງການຢູນິເຊບ ກ່ຽວກັບການປະເມີນຄວາມຕ້ອງການການໂຄສະນາໃຫ້ຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບຜົນຮ້າຍຂອງ ລບຕ ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ປະຊາຊົນທັງຜູ້ໃຫຍ່ ແລະ ເດັກນ້ອຍແມ່ນມີຄວາມຮູ້ ແລະ ເຂົ້າໃຈໃນລະດັບສູງ ຕໍ່ກັບຄວາມສ່ຽງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການສຳຜັດກັບ ລບຕ. ເຖິງແນວໃດກໍ່ຕາມ, ເຖິງແມ່ນວ່າປະຊາຊົນເຫຼົ່ານີ້ຮັບຮູ້ເຖິງຄວາມສ່ຽງຂອງ ລບຕ, ແຕ່ກໍ່ມີຫຼາຍຄົນທີ່ຍັງໄປສຳຜັດ ຫຼື ໄປໃກ້ຊິດກັບ ລບຕ ເກືອບທຸກມື້ ເຊິ່ງມັນຍັງສາມາດລະເບີດ ຫຼື ມີສັກກະຍະພາບພໍທີ່ຈະລະເບີດໄດ້. ການສຳຜັດກັບ ລບຕ ເຫຼົ່ານີ້ສາມາດຈັດວ່າເປັນການສໍາຜັດແບບສະໝັກໃຈ ຫຼື ຈົງໃຈ (ຕົວຢ່າງ: ການເຄື່ອນຍ້າຍ ລບຕ ອອກຈາກທີ່ດິນກະສິກຳ ຫຼື ການເກັບເສດເຫຼັກ) ຫຼື ບໍ່ໄດ້ສະໝັກໃຈ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈສຳຜັດ (ຕົວຢ່າງ: ລບຕ ທີ່ພົບຢູ່ພື້ນດິນໃນຂະນະທີ່ທໍາການກະເສດ). ການປະເມີນຍັງສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ການຕັດສິນໃຈໃນການຈັດການກັບລະເບີດທີ່ພົບເຫັນ ແມ່ນມີຄວາມຊັບຊ້ອນ ແລະ ສຳພັນກັບສະພາບແວດລ້ອມທາງສັງຄົມທາງສັງຄົມ, ເສດຖະກິດ, ການເມືອງ ແລະ ປັດໄຈທາງວັດທະນະທຳ.