ລັດຖະບານແຫ່ງ ສປປ ລາວ ໄດ້ສ້າງຕັ້ງໂຄງການເກັບກູ້ລະເບີດແຫ່ງຊາດ (ຄກລ) ໂດຍໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກອົງການສະຫະປະຊາຊາດເພື່ອການພັດທະນາ, ອົງການຢູນິເຊບ ແລະ ຄູ່ຮ່ວມງານອື່ນໆ ໂດຍຜ່ານດຳລັດເລກທີ 49 ຂອງທ່ານນາຍົກລັດຖະມົນຕີ, ລົງວັນທີ 13 ກຸມພາ 1996, ເຊິ່ງດຳເນີນງານພາຍໃຕ້ການຄຸ້ມຄອງຂອງກະຊວງແຮງງານ ແລະ ສະຫວັດດີການສັງຄົມ. ມາຮອດຕົ້ນປີ 2013, ຄກລ ໄດ້ຖືກຍົກຍ້າຍຈາກກະຊວງແຮງງານ ແລະ ສະຫວັດດີການສັງຄົມ ໄປຂຶ້ນກັບຄະນະພັດທະນາຊົນນະບົດ ແລະ ລຶບລ້າງຄວາມທຸກຍາກແຫ່ງຊາດ. ແຕ່ວ່າມາຮອດຕົ້ນປີ 2016, ຄກລ ໄດ້ຖືກຍົກຍ້າຍຈາກຄະນະພັດທະນາຊົນນະບົດ ແລະ ລຶບລ້າງຄວາມທຸກຍາກແຫ່ງຊາດ ກັບຄືນມາຂຶ້ນກັບກະຊວງແຮງງານ ແລະ ສະຫວັດດີການສັງຄົມ. 

ແຜນຍຸດທະສາດແຫ່ງຊາດໃນປະຈຸບັນ ສຳລັບຂະແໜງການແກ້ໄຂບັນຫາລະເບີດບໍ່ທັນແຕກໃນສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ປະຊາຊົນລາວ ໄລຍະປີ 2011 – 2020, “The Safe Path Forward II” (SPFII), ລະບຸລາຍລະອຽດໄວ້ວ່າ ເປົ້າໝາຍຂອງລັດຖະບານ ແລະ ຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາຕະຫຼອດໄລຍະປີ 2011 – 2020 ແມ່ນແນ່ໃສ່ຫຼຸດຜ່ອນໄພຄຸມຄາມຈາກ ລບຕ ທີ່ມີຕໍ່ມວນມະນຸດ ແລະ ເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ຈົນເຖິງຈຸດທີ່ລະເບີດບໍ່ທັນແຕກທີ່ຍັງເຫຼືອຢູ່ ແລະ ສິ່ງທ້າທາຍ ສາມາດໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂໄດ້ຢ່າງເໝາະສົມດ້ວຍຂີດຄວາມສາມາດແຫ່ງຊາດທີ່ລວມເຂົ້າກັນເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັບສະຖາບັນການຈັດຕັ້ງຂອງລັດຖະບານ.  

ຄກລ ມີສຳນັກງານໃຫຍ່ ຕັ້ງຢູ່ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ. ຄກລ  ປະຕິບັດງານຢູ່ໃນ 9 ແຂວງທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກຫຼາຍທີ່ສຸດຈາກ ລບຕ (ຫົວພັນ, ຫຼວງພະບາງ, ຊຽງຂວາງ, ຄຳມ່ວນ, ສະຫວັນນະເຂດ, ສາລະວັນ, ເຊກອງ, ຈຳປາສັກ ແລະ ອັດຕະປື). ຢູ່ໃນທຸກໆແຂວງ, ຫ້ອງການປະສານງານ ຄກລ ແຂວງຈະເຮັດວຽກຢ່າງໃກ້ຊິດກັບພະແນກແຮງງານ ແລະ ສະຫວັດດີການສັງຄົມຂັ້ນແຂວງ ແລະ ປະສານງານກັບພະແນກການແຂວງອື່ນໆເຊັ່ນ ພະແນກສາທາລະນະສຸກ, ພະແນກສຶກສາທິການ ແລະ ກິລາ, ພະແນກກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ເພື່ອຈຸດປະສົງໃນການກຳນົດແຜນປະຕິບັດງານ.

ອົງການສະຫະປະຊາຊາດເພື່ອການພັດທະນາ (ສປຊ) ໃຫ້ການຄວບຄຸມດູແລໂຄງການ ແລະ ການຮັບຮອງໂຄງການ, ທັງດ້ານການປະຕິບັດງານ ແລະ ດ້ານການເງິນ, ໂດຍຜ່ານໜ່ວຍງານຄຸ້ມຄອງວຽກງານເກັບກູ້ລະເບີດ ພ້ອມທັງຜ່ານການຈັດຫາຊ່ຽວຊານທີ່ປຶກສາລະດັບສູງ, ຊ່ຽວຊານທີ່ປຶກສາໂຄງການ ແລະ ຊ່ຽວຊານທີ່ປຶກສາວຽກງານພາກສະໜາມ. ອົງການ ສປຊ ລະດົມທຶນເພື່ອ ຄກລ ແລະ ບໍລິຫານທຶນດັ່ງກ່າວຜ່ານສັນຍາການແບ່ງປັນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ. ທຶນທີ່ຜ່ານອົງການ ສປຊ ແມ່ນຈະຕ້ອງປະຕິບັດຕາມກົດກະຕິກາ ແລະ ລະບຽບການຂອງອົງການ ສປຊ. ນອກຈາກນັ້ນ, ອົງການ ສປຊ ຍັງຊ່ວຍເຫຼືອ ຄກລ ໃນການຄຸ້ມຄອງວຽກງານທີ່ສຳຄັນດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: